پس از اشغال افغانستان توسط گروه جنایت‌کار و متجاوز طالبان، این گروه از هیچ‌گونه ستم و تجاوز در حق مردم مسلمان این کشور دریغ نکرده و همه روزه، شمارِ زیادی از زنان و مردان و کودکان را بازداشت، شکنجه و به شهادت می‌رسانند.
در ادامه‌ی قتل‌های وحشیانه، ترورهای پی‌درپی و تجاوز به جان و مال و ناموس مردم در هفت ماه گذشته، به تازگی تجاوز آشکارِ دیگری را به حریمِ خصوصی مردم از چند روز بدین‌سو در کابل، پروان و پنجشیر آغاز کرده‌اند.
این گروه متجاوز و اشغال‌گر، برخلاف تمام موازین اسلامی، اخلاقی و بشری به گونه‌ی بی‌رحمانه وارد خانه‌های مردم شده و اقدام به تلاشی، تفتیش و بازرسی، ضبط اجناس پربها، بازداشت و شکنجه‌ی باشندگان مناطق زیر اشغال خود نمودهاند و هنوز هم این تجاوز بی‌رحمانه به حریم خصوصی مردم ادامه دارد.
باشندگان کابل می‌گویند که در چند روز پسین، گروه مزدور طالبان به گونه‌ی وحشیانه داخل خانه‌ها شده، تمام وسایل منازل را زیر و رو کردند، اجناس پر بها را غارت و مالکان و صاحبان خانه‌ها را لت و کوب و بازداشت نمودند.
به گفته‌ی آنان: در پی لت و کوب و شکنجه‌ی طالبان از روز گذشته بدین‌سو، چندین تن از افراد ملکی جان باخته‌اند و از سرنوشت شمارِ دیگری که هنوز هم در اسارت این گروه جنایت‌کار قرار دارند، خبری نیست.
داخل شدنِ بدون اجازه به خانه‌های مردم، افزون بر این‌که برخلاف تمام موازین انسانی، حقوق بشری و قانونی است، با کنه آموزه‌ها، دستورها و رهنمودهای اسلامی بیگانه بوده و در مغایرت و مخالفت آشکار با ارزش‌های دین مبین اسلام قرار دارد.
این گروهِ جنایت‌کار و هراس‌افگن، بر خلاف نص صریح قرآن کریم عمل می‌کنند که می‌فرماید: { يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتًا غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ }.
(ای كسانی كه ايمان آورده ايد! به خانه‌هایی كه منزل شما نيست، پيش از آنكه اجازه بگيريد و بر اهل آن سلام كنيد، وارد نشويد. اين دستور به نفع شماست شايد پند گيريد).
در این آیه داخل شدن به خانه‌ی غیر، مشروط به اجازه‌ی اهل آن شده و منطق داخل شدن هم به گونه‌ی واضح بیان شدهاست که با سلام باید داخل شوید.
اما روایت‌ها، نوارهای دیداری و تصویرهای نشر شده در صفحات اجتماعی از جریان تفتیش و بازرسی‌های طالبان نشان می‌دهد که این گروه با وحشتِ تمام، دروازه‌های خانه‌ها را شکسته‌اند، لوازم و وسایل خانه‌ها را دور انداخته و اهل خانه‌ها را پیش چشمان زنان و کودکان و مردم محل دشنام داده، توهین، تحقیر و شکنجه کرده‌اند.
برای این گروه جانی، نه ارزش‌های اسلامی مطرح است و نه هم عزت و کرامت انسانی.
این‌گروه دهشت‌افگن، برای رسیدن به قدرت سیاسی همان‌گونه که برای تأمین صلح به دستور قران کریم "واصلح خیرا" پُشت کردند و به جنگ متوسل شدند، برای تحکیم پایه‌های قدرت سیاسی و دوام اشغال و ستم‌گری شان پروای دستورهای اسلامی و قرآنی را نیز ندارند.
طالبان هراس‌افگن برخلاف تمام موازین، قواعد و ارزش‌های اسلامی، بشری و قانونی، عملن انتقام‌جویی قومی را آغاز کرده‌اند و به زن، کودک و بزرگ‌سال هم رحم نمی‌کنند.
این‌که طالبان، برخلاف ارزش‌های دینی عمل نموده و یک ملت را در اسارت گرفته اند، برهیچ‌کسی پوشیده نیست و این عمل‌کردهای هراس‌افگنانه‌ی آنان هم اکنون از درون با مقاومت ملی و از بیرون با واکنش‌های شدید جهانی روبه‌رو شدهاست.
جهان می‌داند که دوام حاکمیت طالبان، مرگ حق و عدالت و آزادی و کرامت انسانی است؛ اما آن‍چه مهم است، عدم اقدامات عملی جامعه‌ی جهانی برای نجات ارزش‌های انسانی از چنگ و چنبره‌ی سیاهِ طالبانی است.
تفتیش اشخاص، اماکن، منازل و اشیاء بدون رعایت موازین اخلاقی و قانونی اساسن ممنوع است، این‌جا منظور از رعایت موازین قانونی، رعایت قوانین است که بربنیاد اصول اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل متحد، اعلامیه‌ی اسلامی حقوق بشر و میثاق‌های بین‌المللی: حقوق انسان‌ها که عمومن تضمین‌کننده‌ی آزادی فردی و حقوق اساسی انسان‌ها است، تنظیم و تدوین شده باشد، نه هر روی‌کرد بدوی برخواسته از اندیشه‌ی استبدادِ طالبانی.
تعرض به حریمِ خصوصی، تعرض به آزادی و استقلال فردی است؛ کاری که گروه جنایت‌کار طالبان همه روزه بر مردم مسلمان و بی‌دفاع افغانستان انجام می‌دهند و به هیچ یک از اصول اسلامی، حقوق بشری و قانونی پابند نیستند.
حريمِ خصوصی، محدوده‌ای از زندگی شخص است که قانون و عُرف، مُعرّف آن می‌باشد و پیوندی با عموم ندارد، به گونه‌ای که هرگونه مداخله‌ی دیگری در این امور، سبب جریحه‌دار شدن احساسات و تحقیر شدن شخص نزد دیگران هم‌چون یک موجود انسانی شود و فرد مایل نباشد که دیگران بدون رضایت آن، وارد آن حوزه شوند.
در حالی‌که داخل شدن به خانه‌های مردم بدون صدور حکم دادگاه و مشهودیت جرم و در نظر نگرفتن تمام موارد اخلاقی، اجتماعی و قانونی و اجازه‌ی مالک و صاحبِ خانه بر اساس قوانین بسیاری از کشورهای جهان - به ویژه اکثر کشورهای اسلامی – زمینه‌ی جرمی و مجازات دارد؛ اما گروه مستبد طالبان با عمل‌کرد هراس‌افگنانه‌ی شان، همان‌گونه پا روی تمام ارزش‌های انسانی، حقوق بشری و قانونی گذاشته‌اند، پروای دستورهای اسلامی و شرعی را نیز نکردند و بر بنیاد اندیشه‌ی بدوی و هراس‌افگنانه‌ی شان، آبرو، حیثیت، عزت، کرامتِ انسانی و جان انسان‌های بی‌گناه را مورد هدف و حمله قرار داده‌اند.
از آغازِ اشغال افغانستان توسط طالبان اجیر، این گروه تمام قوانین، آگهی‌ها و کنوانسیون‌های بین‌المللی را به صورت گسترده نقض کرده‌اند که در زیر به چند نمونه‌ای از آن اشاره می‌کنیم.
بر بینادِ ماده‌ی ١٨ اعلامیه‌ی حقوق بشر: "هر انسانى حق دارد كه نسبت به جان و دين و خانواده و ناموس و مال خويش، در آسودگى زندگى كند.
در امور زندگى خصوصى خود (در مسكن و خانواده و مال، ارتباطات) استقلال داشته باشد و جاسوسى يا نظارت بر او، با مخدوش كردن حيثيت او جايز نيست و بايد از او در مقابل هرگونه دخالت زورگويانه در اين شؤون حمايت شود.
مسكن در هر حالى حرمت دارد و نبايد بدون اجازه ساكنين آن يا به صورت غير مشروع وارد آن شد، و نبايد آن را خراب يا مصادره كرد يا ساكنينش را آواره نمود.
بر بنیاد این اعلامیه، امنیت خانواده، مال ناموس، آبرو، حیثیت و مسکن جزء حقوق اساسی و بنیادی انسان به‌شمار می‌رود که نقض این حقوق تجاوز به حریم خصوصی دانسته شدهاست و عاملان نقض این حقوق بر بنیاد قوانینِ که برخواسته از این اعلامیه است، باید مورد پی‌گرد قانونی قرار گیرند و مجازات شوند؛ فرار از این قاعده، خصلت گروه‌های هراس‌افگن است که به هیچ اصول بشری و دینی پابندی ندارند.
در این اعلامیه افزون بر دیگر موارد ذکر شده، مسکن جزء حریم خصوصی به‌شمار می‌رود که از ره‌گذر قانونی باید تمام زمینه‌های بازرسی آن در صورت اثبات جرم با صدور حکم دادگاه در زمان معیّنی که عمدتن روز انتخاب شده است، با حضور صاحب‌خانه فراهم شده باشد؛ در غیر آن وارد شدن قهری به خانه‌های مردم بدون رعایت موازین یاد شده، یک عمل وحشیانه است.
اما گروه خراب‌کارِ طالبان، همه روزه تیلفون‌ها، کمپیوترها، ارتباطات و خانه‌های مردم را با روی‌کرد جبری و خشونت‌آمیز باز رسی می‌کنند، مردم را بازداشت نموده و شکنجه می‌کنند (تا سرحدی که جان شان را از دست دهند).
افزون بر اعلامیه‌ی حقوق بشر اسلامی در ماده‌ی ١٢ اعلامیه‌ی حقوق بشر نیز چنین آمده است: هیچ احدی نمی‌بایست در قلم‌رو خصوصی، خانواده، محل زندگی یا مکاتبات شخصی، تحت مداخله [و مزاحمت] خودسرانه قرار گیرد. به همین سیاق، شرافت و آبروی هیچ‌کس نباید مورد تعرض قرار گیرد.
هر کسی سزاوار و محق به حفاظت قضایی و قانونی در برابر چنین مداخلات و تهاجماتی است".
بر بنیاد این بند اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر، گروه طالبان مرتکب جنایت و نقض کرامت انسانی شده‌اند و باید مورد مواخذه قرار گیرند.
همین‌گونه بر بنیاد ماده‌ی ۳ اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر، هر فردی سزاوار و محق به زندگی، آزادی و امنیت فردی است؛ اما گروه جنایت‌کار طالبان برخلاف این اعلامیه، زندگی مردم را با عمل‌کردهای وحشیانه‌ی شان به جهنم بدل کرده‌اند، تمام آزادی‌های مردم را صلب نموده و با تجاوز به حریم خصوصی و تفتیش و باز رسی‌های وحشت‌ناک، امنیت فردی مردم را نابود کرده‌اند.
در ماده‌ی پنجم اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده است که "هیچ‌کس نباید مورد شکنجه یا بی‌رحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد"؛ در حالی‌که گروه سفاک طالبان همه روزه ده‌ها انسان بی‌گناه را پیش روی چشم زنان و فرزندانِ شان شکنجه می‌کنند، بازداشت می‌نمایند و پس از بازداشت در زندان‌های مخوف شکنجه نموده به شهادت می‌رسانند.
افزون بر آن این عمل‌کرد گروه طالبان بر خلاف تمام کنوانسیون‌های بین المللی است؛ کنوانسیون بین المللی منع مجازات کشتار دسته جمعی مصوب ٩ دسامبر ١٩٤٨، کنوانسیون تکمیلی لغو بردگی مصوب ٧ سپتامبر ١٩٥٧ مجمع عمومی سال ملل متحد، کنوانسیون بین المللی رفع تبعیض نژادی مصوب ٢١ دسامبر ١٩٦٥، کنوانسیون بین المللی لغو و مجازات جنایت اپارتاید مصوب ٣٠ نومبر ١٩٧٣، کنوانسیون حقوق کودک مصوب ٢٠ نومبر ١٩٨٩.
تمام این کنوانسیون‌ها مشمول اعلامیه‌ی اسلامی و جهانی حقوق بشر، به مثابه‌ی مهم‌ترین منابع بین‌المللی حریمِ خصوصی و حقوق بشری به شمار می‌روند که همه روزه به گونه‌ی گسترده توسط طالبان نقض می‌شوند.
اگر جامعه‌ی جهانی با توجه به نقض گسترده‌ی حقوق بشر در افغانستان توسط طالبان خاموشی اختیار کند یا تنها به صدور چند بیانیه اکتفا نماید، میزان جنایت‌های این گروهِ ستم‌گر هم‌چنان افزایش خواهد یافت و مردم افغانستان نتنها از ابتدایی‌ترین حقِ بشری شان محروم خواهند شد؛ بل‌که گواه خشونت‌های خونین و جنایت‌های گسترده‌ی طالبان در سراسر افغانستان خواهند بود و تداوم آن، امنیت و صلح جهانی را در پی خشونت‌پروری و ستم‌گری طالبانِ جنایت‌پیشه که بسترهای رشد افراطیت و دهشت‌افگنی را هم‌وار می‌کنند، با تهدیدهای جدی رو به‌رو خواهد کرد.
