قندز، جبهه مقاومت ملی: طی بیست سال گذشته صدها تن از کارکنان صحی و واکسیناتوران از سوی طالبان ترور، شکنجه و تحت نظارت بوده‌اند.
ودر اخرين رويداد طالبان ناخن‌ها و دندان‌های چهار کودک و نوجوان را کشیدند و آنان را مجبور به اعتراف کردند
بر بنیاد آخرین گزارش سازمان ملل متحد در این باره که سه ماه پس از شیوع ویروس کرونا در افغانستان را در نظر گرفته، طالبان عامل 10 حمله بر کارکنان صحی در نقاط مختلف افغانستان بوده‌اند و در این مدت 23 کارمند صحی را در شش ولایت اختطاف کرده‌اند.
این گزارش صرفاً نقطه کوچکی از جنایات این گروه علیه کارکنان صحی بوده است، در آخرین مورد افراد این گروه بیست روز پیش در ولایت‌های تخار و قندز 8 واکسیناتور به شمول چهار زن را به گلوله بستند؛ این واکسیناتوران در حالی از جانب طالبان کشته شدند که در حال تطبیق واکسین پولیو در این ولایت‌ها بودند.
حالا افراد این گروه ادعا کرده‌اند که چهار عامل این کشتار را بازداشت کرده‌اند؛ کودکان و نوجوانانی که محکوم به اعدام از سوی این گروه جانی شده‌اند.
این کودکان و نوجوانان به دلایل مشخصی از سوی طالبان بازداشت شده‌اند و در نتیجه شکنجه مجبور به اعتراف گردیده‌اند. این شکنجه به اندازه‌یی بوده است که طالبان ناخن‌ها و دندان‌های این کودکان و نوجوانان را کشیده‌اند.
حالا این گروه در اقدامی تلافی‌جویانه می‌خواهد جنایات خود را با قتل این کودکان و نوجوانان پنهان کند، در حالی که کشتار افراد بی‌گناه در بیست سال گذشته از سوی طالبان خود گویای جنایت و بدبینی این گروه نسبت به کارکنان اجتماعی، فعالان حقوق بشر و حتی کارکنان صحی است.
اعدام این کودکان و نوجوانان که از 16 تا 18 سال سن دارند جنایتی بشری است.
اعضای خانواده‌های این کودکان و نوجوانان بی‌گناه مدعی‌اند که از متهمان با شکنجه و زور "اعتراف اجباری" گرفته شده است، بسته‌گان آنان می‌گویند که فرزندان‌شان بی‌گناه هستند و آنان حاضرند در یک دادگاه "عادلانه و آزاد" نزد قانون پاسخگو باشند.
طالبان هیچ اثباتی بر این که این کودکان و نوجوانان در کشتار واکسیناتورها دست داشته‌اند، ندارند، اما پیشینه این گروه اثباتی بر خون‌خواری آنان است.
بر بنیاد موازین شرعی و آموزه‌های اسلامی، اعتراف مجرم و شهادت دو مرد عادل از بایدهای صدور حکم قصاص بر قاتل است، اما در گرفتاری و صدور حکم اعدام، هیچ یکی از رکن‌های قصاص اسلامی و مولفه‌های قانونی و ارزش‌های حقوق بشری در نظر گرفته نشده است.
مادر یکی از این نوجوانان می‌گوید که فرزندش تحت شکنجه و ظلم دست به اعتراف اجباری زده است، به گفته او، این نوجوان هیچ نوع رابطه با عاملان این قضیه ندارد.
مادر یکی دیگر از این متهمان نیز می‌گوید که فرزندش بی‌گناه است و هیچ خصومت با این واکسیناتوران نداشته و ندارد. او خواستار عدالت است و تأکید می‌کند که نباید فرزندش با استفاده از اعتراف اجباری محاکمه ناحق شود.
صلیب سرخ و ده‌ها نهاد امدادرسان دیگر طی سال‌های گذشته به دلیل کشتار کارمندان‌شان از سوی طالبان بارها فعالیت‌های خود را در افغانستان متوقف کردند و سازمان‌های جهانی بارها از افراد این گروه خواستند تا مانع فعالیت‌های بشردوستانه نشوند؛ اما دشمنی این گروه با کارمندان ملکی نهادهای مددرسان سبب شده تا مرگ‌ومیر در ولایت‌هایی که طالبان بیشتر در آن‌ها به چشم می‌خوردند، بیشتر از هر ولایت و شهر دیگری باشد.
ناگفته نباید گذاشت، گروهی که در بیشتر از بیست سال هزاران کشته برجا گذاشت، مردم بی‌گناه را به خاک و خون کشید و زایشگاه و دانشگاه از خون‌خواری آنان در امان نماند و حتی کودکان نوزاد به خون افتادند، چگونه حالا از عدالت حرف می‌زنند.
