به گزارش رسانه های هندی، ناریندرا مودی نخست وزیر هند و امانویل مکرون رئیس جمهوری فرانسه، در بیانیه‌ی مشترک مطبوعاتی با توجه به بحران بشری و نقض حقوق بشر در افغانستان بر حمایت قاطع کشور های شان از افغانستان صلح آمیز تاکید کرده و خواستار دولت فراگیر شده اند که حقوق زنان، کودکان و اقلیت ها را احترام بگذارد.
پس از سقوط کابل و فرار اشرف غنی در اگست ۲۰۲۱، برخی از سیاسیون افغانستان بر برگزاری لویه جرگه تاکید داشته و کسانی هم تشکیل حکومت فراگیر را راه حل مشکلات کنونی در افغانستان می دانند؛ اما در وضعیتی که طالبان و گروه های تروریستی همه چیز را به گروگان گرفته و به حاکمیت جابرانه شان ادامه می دهند، چگونه امکان دارد که لویه جرگه واقعاً نماینده و یا حکومت فراگیر تشکیل شود؟ آیا این حکومت هم چون اسیر و گروگانی در دست طالبان و نیرو های تروریستی نخواهد بود؟
در روز های پسین، سخنگوی طالبان نیز از برگزاری یک اجلاس بزرگ که نامش روشن نیست، سخن گفته است.
چنان به نظر می رسد که با توجه به گسترش جبهات مقاومت ملی و هم چنان فشار جامعه بین المللی و عدم به رسمیت شناخته شدن حکومت گروه طالبان، حالا آنان به فکر فریب اذهان عامه برامده و به برگزاری اجلاسی نمایشی و دست نشانده اقدام کنند.
نکته‌ی روشن اما اینست که هیچ اجلاسی دست نشانده و فرمایشی و انکار از حق حاکمیت مردم افغانستان بر سرنوشت خود شان، نمی تواند به مشکلات کنونی پایان دهد.
افغانستان صلح آمیز و رعایت حقوق زنان، کودکان و اقلیت ها که جامعه‌ی جهانی بر آن تأکید دارد، فقط زمانی میسر است که مردم افغانستان بتوانند در یک فضای باز و عادلانه، نوع نظام و دولتمردان خود را انتخاب کنند.
برگزاری نشست های فرمایشی تحت هر نام و عنوانی که باشد، نمی تواند حاکمیت یک گروه غاصب و جابر را مشروعیت ببخشد.
بهتر آن است که دوستان افغانستان به جای استفاده از "حکومت فراگیر" که نوعیت و ساختار آن در ابهام قرار دارد، بر حق حاکمیت مردم بر سرنوشت خود شان تأکید کنند.
مردم افغانستان حق دارند تا در یک فضای باز، دور از تهدید میله های تفنگ، و با حمایت گسترده‌ی جامعه جهانی و سازمان ملل متحد در رابطه به نظام و آینده‌ی کشور خویش تصمیم اتخاذ کنند.
همان گونه که برگزاری نشست های فرمایشی در گذشته از مشکلات کشور نکاسته و برعکس بر آن افزوده است، تشکیل هر گونه ساختاری که برخاسته از اراده‌ی آزاد مردم ما نباشد، نیز نمی تواند مشروعیتی برای یک نظام جابر و گروه تروریستی را در پی داشته باشد.
مردم افغانستان با آن که نگرانی کشور های دوست در رابطه به بحران بشری و نقض حقوق بشر در افغانستان را به جا دانسته و از آن قدردانی می کنند، ولی توقع دارند تا در هر گونه راه حل، نماینده های واقعی آنان سهم داشته و هر گونه اقدام دیگر در یک فضای بسته و تهدید آمیز و زیر میله های تفنگ، مردود شناخته شود.
داکتر حمید هامی
